Interview met Hmhm

Omdat Hans Kloos bij mij in de tuin koffie zat te drinken toen hij vertelde dat die ochtend om elf uur een gedicht van hem op ‘literair informatieknooppunt’ Ooteoote zou worden geplaatst, en omdat hij na mijn verjaardagsfeestje was blijven logeren, ben ik zo brutaal het lezen van zijn Interview met Hmhm nog als een verjaarscadeautje voor mij te beschouwen. (Zoals in het sprookje de geur van gebraden gans wordt betaald met het klinken van de munt.)

Interview met Hmhm begint zo:

Het raarst is het
als ik zelf per ongeluk mijn naam noem

omdat ik meestal nadenk
voor ik iets zeg
gebeurt het soms dat ik bij wijze van inleiding
ineens mijn naam sta uit te spreken,
hmhm

Zie voor het hele gedicht: http://ooteoote.nl/2012/07/ll28-hans-kloos-interview-met-mmhm/. Het is een voorpublicatie uit een dichtbundel “De interviews” die in het najaar uitkomt.

“Reageren is niet mogelijk” staat er onderaan de OoteOotebladzij, maar het kan natuurlijk best, kijk maar:

Hans, het bevalt me, wat een leuk cadeautje, ik ben er blij mee.

Want het idee om een gedachteflard, een half geneuried, onnozel en broos maar onmisbaar elementje van onze spreektaal als ‘hmhm’ als personage op te voeren, is op zich misschien alleen maar curieus, maar dat je even later een doodgeboren zusje van ‘hmhm’ opvoert, maakt het onnozele ook aards en elementair, en dan volgen er nog twee reuzenzwaaien waarin het perspectief op de betekenis van het gedicht verschuift, en toch blijft het geheel nonchalant en terloops.